Salve, carrisimi!

    

Większość z was, która zdecydowała się wstąpić w te skąpe progi, kojarzy mnie zapewne z prowadzonego przeze mnie bloga z opowiadaniem  Cordragon:. Pozostaje mi nadzieja, iż jest to miłe pierwsze wrażenie.

     Mam ostatnio trochę dużo czasu, w co trudno mi uwierzyć, chociaż są wakacje. Już planowałam, jak może ktoś pamięta, otworzyć ocenialnię, lecz współautorki dosłownie nagle przestały o tym wspominać i nikt się nie zgłosił. Cóż, pozostaje mi mieć nadzieję.
      Jeżeli przeczytałeś tytuł, adres i tak dalej – zorientowałeś się, iż to ocenialnia. Czym ona właściwie jest, jaka to forma bloga? Ignorując nadużywanie słowa ,,blog'' i niemożliwość zastąpić go w miarę racjonalnie, spróbuję to wytłumaczyć.
     Otóż, osoby prowadzące stronę oczekują obiektywnej opinii, a nie samych pochwał przyjaciół i ich rzekomych twierdzeń, że to wszystko jest idealne i nie posiada dosłownie żadnych błędów – czyste i nieskazitelne jak niemowlę tuż po Chrzcie. Wielu z was - dałabym sobie ściąć dłoń, że każdy, ale może się wstrzymam - spotkało się z pewnym kochanym rodzajem komentatorów. O kim mówię? O tych (naprawdę silę się, by nie użyć przekleństwa, a teoretycznie nie klnę), których komentarze brzmią mniej więcej tak: ,,Fajny blog, zapraszam do mnie....''. Ręce opadają, scyzoryk się w kieszeni otwiera i ukazują się nasze psychopatyczne skłonności.
    Więc jeśli chcesz, aby twój blog został oceniony, bynajmniej niesubiektywnie – ,,Wiódł ślepy kulawego'' to miejsce idealne dla ciebie.
     Postarałam się o porządek w zakładkach, więc jestem gotowa przyjąć pierwsze zgłoszenia. W razie ewentualnej chęci zostania betą, czyli kolejną z oceniających, nie mam wielkich wymagań, a bardzo by mnie to ucieszyło.
     Pozdrawiam i mam nadzieję, że jeszcze kiedyś się zobaczymy.